Pilotażowe badanie sfałszowanej ultrasonografii za niezbędne drżenie AD 7

Zdarzenia niepożądane zgłaszane u 15 pacjentów. Najczęstszymi działaniami niepożądanymi były parestezje twarzy lub palców, przypuszczalnie z powodu zajęcia wzroku czuciowego, boczno-boczno-bocznego, przylegającego do brzusznego pośredniego jądra (tabela 2). Czterech pacjentów miało uporczywe parestezje. Jeden z tych pacjentów miał trwałą dysestezję swojego dominującego palca wskazującego, który pozostawał niewygodny pomimo prób gabapentyny i pregabaliny. Pięciu pacjentów zgłosiło tymczasową niestabilność bez obiektywnej zmiany w badaniu neurologicznym. Cztery inne osoby miały obiektywny spadek wskaźnika dynamicznego chodu i zostały sklasyfikowane jako mające ataksję po tygodniu, z pełną rozdzielczością po miesiącu (tabela S3 w dodatkowym dodatku). Jeden pacjent zgłosił słabość uchwytu przez 5 dni, chociaż wyniki z dynamometrii pozostały niezmienione w tydzień po leczeniu. Nie było innego spadku w ilościowych pomiarach funkcji neurologicznych. Czterej pacjenci zgłaszali drętwienie potyliczne, które prawdopodobnie było spowodowane niskim położeniem szpilek ramy przy większym nerwie potylicznym. Krótkie zdarzenie synchronizacji wystąpiło u jednego pacjenta podczas leczenia, ale obrazowanie pooperacyjne i ocena kardiologiczna były negatywne. Dwóch pacjentów miało niewielkie poparzenia pierwszego stopnia w miejscach szpilek, które prawdopodobnie wystąpiły w wyniku nagrzewania się aluminiowych igieł MR w celu zmniejszenia artefaktu MR.
Oceny radiologiczne
Rycina 2. Rycina 2. Obrazowanie rezonansu magnetycznego u pacjenta z istotnym drżeniem przed i po leczeniu. Pacjent był leczony za pomocą przezoczodołowego, ukierunkowanego na MRI ogniskowania ultradźwięków, aby stworzyć uszkodzenie w lewym brzusznym pośrednim jądrze wzgórza. Zmiany były prawie niewykrywalne w sekwencjach ważonych T1 aż do 24 godzin po leczeniu. W obrazowaniu ważonym za pomocą T2 widoczne są trzy koncentryczne strefy w miejscu zmiany: strefa hipointensywna I w środku, strefa hiperintensywna II wyznaczona przez obrzeże hipointensywne i lekko hiperwentylująca strefa III na obwodzie. Strefa II, która odpowiada obrzękowi naczynioruchowemu, jest zwykle obserwowana po 24 godzinach i po tygodniu, a następnie ustępuje. Strefy I i II przekształciły się w okrągłe wgłębienie, w którym obrazowanie ważone dyfuzyjnie (DWI) wykazało ograniczenie w 24 godziny po leczeniu. Dyfuzja pseudonormalizowana po miesiącu, gdy wnęka się zawaliła. Nie wystąpił żaden poważny krwotok wewnątrzczaszkowy w dowolnym punkcie czasowym, ale we wszystkich punktach czasowych widoczne były produkty krwiopochodne odpowiedzialne za hipointensity w obrazowaniu ważonym wrażliwością (SWI) w strefach I i II.
Zmiany były niemal niewykrywalne w sekwencjach ważonych MRI T1 aż do 24 godzin po leczeniu, ale hiperak-tywne zmiany można było wykryć na obrazach T2 i obrazach ważonych dyfuzyjnie (Figura 2).
[więcej w: konsylium szamotułyia katowice, konsylium szamotuły, lisinoratio ]